Terug naar verhalen CLICK hier

Vissen tussen bruggen

Als ik aan kom rijden over de Tiendweg die in een ver verleden is aangelegd op een zogenaamde veenkade, die aangelegd is tijdens de veenontginningen, en toegang geeft tot mijn favoriete vis plek zie ik de vis druk stijgen naar de kleine insecten. Ik blijf nadat ik mijn auto heb geparkeerd nog even zitten en geniet van het landschap om me heen. Al is het mijn favoriete vis plek, ik was hier al een tijdje niet meer geweest. Terwijl ik zo zat te genieten was het me opgevallen dat er twee nieuwe bruggen naar de boerderijen waren geplaatst. Het leek er op dat het nog niet zolang geleden was dat er hier werkzaamheden waren. De planten die er voorheen stonden waren verdwenen. De walkant was een donkere massa aarde geworden. Maar zal weer door de natuur herstelt worden. Ik stapte mijn auto uit en opende mijn kofferbak. Als vliegvisser denk je vaak ik neem niet teveel mee, en toch ligt de kofferbak vol met visspullen. Twee hengels twee reeltjes een schepnet een tas met koffie, eten en regenkleding indien nodig. Een vliegvisvest en een tas om aan mijn nek te hangen. Ik wil gewoon wat te kiezen hebben, denk ik. Ik schroef het reeltje aan mijn hengel een #3. En voer de vliegenlijn door de ogen. Knoop er een zelf geknoopte leader aan van 10 honderdste. En duik mijn vliegendozen in.  Waarom heb ik zoveel vliegen bij me? vraag ik me af. Als ik de vlieg aan de leader knoop is het toch weer die ene die vertrouwen geeft, de green- legs haakmaat 16 de simpelste vlieg om te binden en binnen een minuut klaar, en zelf ontworpen. Ik hang mijn tas om mijn nek klik de riem vast op mijn buik en sluit de kofferbak. Dan loop ik naar de brug die toegang geeft tot het erf van de boer rechts. Waarom rechts? Het zal een onverklaarbare intuïtie zijn waarom we iets doen. Ik trek wat lijn van de reel, neem de vlieg tussen duim en wijsvinger en trek via het top-oog enkele meters lijn naar beneden zorgend dat er geen vreemde kromming in de top komt. Want het gebeurd,… echt! Een top breekt makkelijk tijdens de lijn door de top-ogen trekken. Met een rol worp krijg ik de lijn op lengte, en zie de greenlegs door het wateroppervlak verdwijnen. Het is vroeg in de ochtend en de zon geeft gelukkig nog niet de warmte van de laatste dagen. Er hangt een prettige sfeer van natuur om me heen. Ik vis zelden met een beetverklikker en kijk naar de v van de leader die dichterbij komt tijdens het achtjes draaien van de vliegenlijn in mijn lijnhand. Plots zie ik de v stoppen en enkele cm van me af gaan, dan weer stoppen, met een snelle ruk aan de lijn haak ik de vis. Het blijkt een voorn te zijn van 15 cm. Wat een heerlijk moment om te beseffen dat ik hier mag zijn. De greenlegs wordt gretig genomen en de ene na de andere voorn nieuwsgierig is. Vele mooie voorns later breng ik de lijn opnieuw op lengte en voor ik mijn eerste achtje kan draaien zie ik de v versnellen, ik haak de vis en begin hem rustig binnen te halen. Dan uit het niets een kolk ik kijk in de bek van een snoek, zijn rode kieuwen tonend in een flits. Een ruk aan mijn vliegenlijn en ik sta een snoek te drillen met mijn #3 10 honderdste leader met een haakje 16. Mijn hengel staat krom tot in het handvat ik ben bang dat ik en mijn 10 honderdste het niet lang volhouden. De snoek zwemt loom richting de brug, keert weer om en zwemt de andere kant op langs de slootkant. Ik kan alleen maar volgen en hopen dat er een wonder gebeurd. Nog even en ik ben bij de andere brug. Als de snoek doorzwemt en onder de brug door gaat kan ik niets anders doen dan lijn meegeven of om in een ultieme poging hem te keren. Het scenario van door zwemmen komt steeds dichterbij. Nog 15 mtr en ik moet iets doen, nog steeds loom en zwaar zwemt de snoek richting brug. Ik moet nu, ik kan niet anders, ik loop snel met een slappe lijn voorbij de snoek en trek aan de lijn. Onmiddellijk reageert de snoek hij schud met zijn kop en ik zie hem rechts afbuigen. Gelukt hoor ik mezelf zeggen, dan een snelle sprint van de snoek mijn #3 gebogen, het doet hem niets. Nogmaals een kolk en ik voel de lijn slap vallen. Draai hem binnen en zie dat alles inclusief de greenlegs en het visje wat hij pakte er nog aan zitten. Het visje is toegetakeld en heeft het niet overleefd. Ik kijk nog eens naar de plek waar de snoek zichzelf onthaakte. Kijk nou zeg ik tegen mezelf hij ligt daar gewoon aan de oppervlakte of hij wil zeggen ik ben hier de baas dit is mijn habitat. Ik zie hem langzaam als een krokodil naar beneden zakken en met een klein kolkje is hij verdwenen. Wat een vis wat een vertoon van macht aan mijn 3tje, leader 10 en haakmaat 16. Ik besluit om naar de auto te lopen en zie dat ik alweer 4 uur heb staan vissen. Dit was een geweldige afsluiter van een geweldige dag

Hans Teunisse